cazibe açıklaması
Saratov'daki en romantik ve gizemli ev, Gimnazicheskaya (şimdi Nekrasov) ve Ermeni (şimdi Volzhskaya) sokaklarının kesiştiği noktada bulunan E. Borel'in konağıdır. Yirminci yüzyılın başlarında Art Nouveau tarzında inşa edilmiş, karmaşık çok cepheli bir kompozisyona ve bir anahtar deliği şeklinde bir sundurmaya sahip bu kompakt konak, tek kelimeyle büyüleyici. Konağın tarihi, resmi tarihi teyit bulamayan modern yerel tarihçilerin efsaneleri ve çalışmaları sayesinde zamanımıza kadar geldi.
1901'de, tuz sanayicisi PV Anosov'un büyük torunu, kereste fabrikalarının ve Sovetskaya ve Radishchev Sokaklarının köşesinde bir mülkün sahibi olan tüccar Semyon Isaevich Anosov, karısı Elizabeth'in zevkine küçük bir ev vermeye karar verdi ve komşuların kıskançlığı. Bunun için yetenekli bir mimar davet eden (yerel tarihçilere göre, o P. M. Zybin'di), Semyon Isaevich orijinal bir "hediye" yapma arzusunu anlattı. Mimarın zengin hayal gücü ve yaratıcılığı sadece Anosov çifti tarafından değil, aynı zamanda o zamanın mimari eleştirmenleri tarafından da takdir edildi. Ancak kısa süre sonra Anosov ailesinde bir anlaşmazlık çıktı ve 1909'da küçük "kale" Karepanov'a satıldı, o da 1910'da onu karlı bir şekilde IE Borel'e sattı.
İlk loncanın tüccarı, değirmencilerin tanınmış "krallarından" biri olan yeni ev sahibi Ivan Emmanuilovich Borel, Pervomayskaya ve Gorki Sokaklarının kesiştiği noktada Ticaret Evi'nin sahibi, bu güzel konağı yaşamak için en sevdiği yer yaptı. Borel, çok yönlü, misafirperver ve tutkulu bir tiyatro müdavimiydi. Birçok misafir sık sık evinde toplanır, doğaçlama bir sahnede edebi ve müzikal akşamlar düzenlenirdi. Orijinal konak, olağanüstü sahibiyle eşleşti ve eski ev sahiplerini tarihten sildi.
1917 yılında bina yeni hükümete geçmiş ve idari bina olarak kullanılmıştır. 1960 yılında köşkün nüfus müdürlüğüne devredilmesine karar verildi. Günümüzde Düğün Sarayı restore edilmiş ve mimari bir anıt olarak devletin bilançosunda yer almaktadır.
